آیا وقت آن شده که به "زندگی" سلام کنم؟

بعد از مریضی چند هفته قبل تقریباً هیچ کار شغلی کاملی رو انجام ندادم و نمی‌دونم چرا! کلاً تمایلی به انجام دادن این کارها ندارم، با اینکه به پولش نیاز دارم.کارهای سایت خودم رو هم پیش نبردم؛ درواقع به نتیجه نرسیدم که کدام ایده رو پیش ببرم، یا اگر می‌خوام همه رو با هم پیش ببرم، چطور باید انجامشون بدم. از طرفی هم عشقم به قلاب‌بافی و یاد گرفتنش و بازی با رنگ‌ها دوباره فوران کرده و بالاخره دورۀ الهه رو خریدم! بهش گفته بودم که بعد از دفاع فوق لیسانس حتماً میخوام ازت قلاب بافی یاد بگیرم! :)دو روزه با نفس پیاده‌روی‌های طولانی می‌ریم به بهانۀ خرید چند تا چیز برای خونه و چند تا لباس زمستونی. امروز هم که زیر برف تهران دو ساعت پیاده‌روی کردیم و واقعاً لذت بخش بود برام. کفش‌های کوه رو پوشیده بودم و دِ برو که رفتیم!!الان ایمیلم رو چک کردم و دیدم که سایت فریلنسینگ باز هم من رو برای پروژۀ جدیدش انتخاب کرده و کارهای اونم به کارهایی که انجام نمیدم قراره اضافه بشه! به اون سایتی هم که برام ایمیل همکاری فرستاده بود باید جواب نهایی و عناوین موضوعات رو بدم. پروژۀ سایت زبان هم که تقریباً سه هفته‌س معلق مونده و باید امروز تحویلش بدم حتماً! خلاصه که عنان این کارها حسابی از دستم در رفته و باید فکری برای مدیریت کردنشون پیدا کنم.پ.ن:این عکس‌ها و بازی با رنگ‌ها و گره‌ها واقعاً دلم رو می‌برن!برچسب‌ها: برای آفرودیت +  یکشنبه بیست و پنجم دی ۱۴۰۱ساعت 17:5   آناهید  |  آیا وقت آن شده که به "زندگی" سلام کنم؟...

از آخرین پستی که اینجا منتشر کردم شاید به لحاظ تقویمی زمان خیلی زیادی نگذشته باشه (حدود 7 ماه)، اما از نظر اتفاقات مختلف، سختی‌ها و شیرینی‌ها، از دست دادن‌ها و به دست آوردن‌ها، تجربه‌های تلخ و شیرین، خیلی عجیب و غریب بوده.تغییراتی در تمام سطوح زندگی، از خانوادگی و عاطفی گرفته تا تحصیلی و شغلی و... رو تجربه کردم. هم برام ارزشمند بودن و هم سختی و فشار زیادی داشته که تعداد موهای سفیدم رو هم بیشتر کرده!یادمه توی یه پستی همین جا، از خاطرۀ مشاهده شدن اولین تار موی سفیدم هم نوشتم! :)))اما نتیجه‌ای که امروز بهش رسیدم این بود که گاهی ما براساس تصیمیمی که در شرایطی گرفتیم، کاری رو انجام میدیم. اما حواسمون نیست که شرایط عوض شده و شیوۀ عملکرد ما هم باید تغییر کنه. گاهی به خودمون می‌آییم و می‌بینیم که داریم کاری رو به همون شیوۀ قبل انجام می‌دیم، در حالی که ضرورتی نداره و باید تغییر کنه. کمترین فایدۀ این تغییر هم اینه که زمان ما تلف نمیشه و می‌تونیم اون زمان اضافی رو صرف سریع‌تر و باکیفیت‌تر انجام دادن یک کار بکنیم.«هرس کردن» فقط مخصوص گل و گیاه نیست. بخش بزرگی از زندگی هر فردی باید صرف هرس کردن و پیکرتراشی بشه؛ مثل یک باغبان و مجسمه ساز. گاهی وقت‌ها زیبایی، در پیراستن و کاستن اتفاق میفته، نه در آراستن.برچسب‌ها: روزنوشت +  یکشنبه دوازدهم تیر ۱۴۰۱ساعت 17:35   آناهید  |  آیا وقت آن شده که به "زندگی" سلام کنم؟...